24 november - Jeremia 12:1-4
“Het recht hebt Gij aan uw zijde, Here, als ik met U zou twisten; toch wil ik over rechtszaken met U spreken: Waarom is de weg der goddelozen voorspoedig, en zijn zonder zorg allen die zich trouweloos gedragen? Gij hebt hen geplant, ook hebben zij wortel geschoten; zij wassen, ook zetten zij vrucht. Nabij zijt Gij in hun mond, maar ver van hun binnenste. Gij, oHere, kent mij toch, Gij ziet mij en toetst mijn gezindheid jegens U. Ruk hen weg als slachtschapen en wijd hen voor de dag der slachting. Hoelang moet het land kwijnen en het gewas van het gehele veld verdorren? Om de boosheid van hen die er wonen, is vee en gevogelte verdwenen, want zij zeggen: Hij zal ons einde niet zien.”
De profeet Jeremia worstelt met een groot probleem. Dat is het probleem van de schijnbare krachteloosheid van het woord, dat hij verkondigt. In volkomen trouw aan zijn Zender heeft Jeremia geprofeteerd, met name van de komende oordelen des Heeren over alle goddelozen. Die oordelen zouden komen, want de Heere Zelf had dat gezegd. Maar zie, terwijl de profeet doorgaat met die verkondiging en dat met gevaar van levensverlies, gebeurt er niets. Het leven van elke dag gaat zijn gewone gang. Het schijnt wel alsof Jeremia’s woord alle uitwerking mist, alsof het een holle klank is. Hij kan profeteren wat hij wil, hij kan spreken van Gods strenge oordelen, maar er gebeurt niets. Integendeel, het gaat Juda goed. Uitgerekend de trouwelozen groeien als het gras, terwijl het de goeden, onder wie Jeremia, slecht vergaat. En dat is nu Jeremia’s probleem. Het probleem van Job en van Asaf, de dichter van Psalm 731 Een psalm van Asaf. Waarlijk, God is goed voor Israël, voor hen die rein van hart zijn. 2 Maar mij aangaande, bijkans waren mijn voeten afgeweken, bijna waren mijn schreden uitgegleden. 3 Want ik was afgunstig op de hoogmoedigen, toen ik de voorspoed der goddelozen zag. 4 Want moeiten hebben zij niet, gaaf en welgedaan is hun lichaam; 5 in de kwelling der stervelingen delen zij niet, en met andere mensen worden zij niet geplaagd. 6 Daarom is de trots hun een halssieraad, het geweld omhult hen als een kleed; 7 hun ogen puilen uit van vet, de inbeeldingen van hun hart lopen over; 8 zij spotten, en boosaardig spreken zij van verdrukking, zij spreken uit de hoogte; 9 ze zetten een mond op tegen de hemel, en hun tong roert zich op de aarde. 10 Daarom wendt zijn volk zich hierheen, en als water in overvloed wordt het door hen geslorpt; 11 zij zeggen: Hoe zou God het weten; zou er ook wetenschap zijn bij de Allerhoogste? 12 Zie, zo zijn de goddelozen, altijd onbezorgd vermeerderen zij het bezit. 13 Maar tevergeefs heb ik mijn hart rein gehouden, mijn handen in onschuld gewassen. 14 De ganse dag word ik geplaagd, mijn bestraffing is er elke morgen. 15 Indien ik gezegd had: Ik zal aldus spreken, zie, dan ware ik afvallig geweest van het geslacht uwer kinderen. 16 Ik tobde erover om dit te begrijpen, een kwelling was het in mijn ogen, 17 totdat ik in Gods heiligdommen inging, en op hun einde lette. 18 Waarlijk, Gij stelt hen op glibberige plaatsen, Gij doet hen instorten tot puin. 19 Hoe worden zij in een oogwenk tot een voorwerp van ontzetting, zijn zij verdwenen, vergaan door verschrikkingen; 20 gelijk een droom na het ontwaken, o Here, versmaadt Gij, als Gij opwaakt, hun beeld. 21 Toen mijn hart verbitterd was, en ik in mijn nieren geprikkeld werd, 22 toen was ik een grote dwaas en zonder verstand, ik was een redeloos dier bij U. 23 Nochtans zal ik bestendig bij U zijn, Gij hebt mijn rechterhand gevat; 24 Gij zult mij leiden door uw raad, en daarna mij in heerlijkheid opnemen. 25 Wie heb ik (nevens U) in de hemel? Nevens U begeer ik niets op aarde; 26 al zou mijn vlees en mijn hart bezwijken, mijns harten rots en mijn erfdeel is God voor eeuwig. 27 Want zie, wie verre van U zijn, gaan te gronde, Gij verdelgt al wie overspelig U verlaat, 28 maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te zijn, de Here Here heb ik tot mijn toevlucht gesteld, en ik wil al uw werken vertellen.. Waarom slaat de Heere nu niet eens toe met Zijn oordelen? Daarvoor is het toch de hoogste tijd? En zeker, Jeremia weet wel, dat de Heere rechtvaardig is, maar hij wil toch eens weten, hoe dit allemaal kan gebeuren. Het lijkt wel alsof God hem niet meer kent, alsof God hem tevergeefs laat profeteren. Eigenlijk voelt Jeremia zich door zijn Zender in de steek gelaten. Dat is de crisis, waarin de profeet hier verkeert, met als gevolg dat de voortgang van het woord der profetie in gevaar dreigt te komen. De last op zijn schouders wordt hem te zwaar. Jeremia wil de Waarheid van Gods Woord zien en ervaren! Ja, maar hij moet die waarheid geloven. In dat geloof wordt de profeet hier beproefd!
Die beproeving is er ook vandaag voor de Kerk. Zelfs nog meer dan toen, omdat door Christus de schaduwen plaats hebben gemaakt voor de werkelijkheid. Van de waarheid van Gods Woord, zowel naar de kant van de zegen als naar de kant van de vloek zie je nooit iets. Die moet je geloven. Want zo te zien gaat alles gewoon door, maar de werkelijkheid is geheel anders. Laat u niet bedriegen door wat voor ogen is, maar geloof dat waar is wat Gods Woord zegt.
