“Daarom zie, de dagen komen, luidt het woord des Heren, dat men niet meer zal zeggen: Zo waar de Here leeft, die de Israëlieten uit het land Egypte heeft doen optrekken, maar veeleer: Zo waar de Here leeft, die het nageslacht van het huis Israëls heeft doen optrekken en die het heeft doen komen uit het Noorderland en uit al de landen waarheen Hij hen verdreven had; en zij zullen op hun eigen grond wonen”
De Heere belooft hier een nieuwe exodus. “Zie, de dagen komen!” Het is vast en zeker, het zal gebeuren! Dit, dat Israël niet langer zal zweren bij de Heere, die hen heeft uitgeleid uit Egypte, maar bij de Heere, die hen heeft teruggevoerd uit de verstrooiing van de ballingschap. Tot dusver was voor Israël het bewijs van Gods reddende gerechtigheid zijn exodus uit Egypte. Daarom zwoer Israël bij de Heere. Maar dat zal anders worden. Voortaan zal Israël belijden dat hun heil is bij die Heere, die hen uit de ballingschap voerde. En die nieuwe exodus is gekomen ook! Eerst onder het oude Verbond in de terugkeer van een rest. Maar daarna ook onder het Nieuwe Verbond in de exodus van de eerste christelijke gemeenten uit de slavernij van de joodse synagoge, die het evangelie van vrije genade had ingeruild tegen dat van eigengerechtigheid. En ook daarna heeft God Zich telkens weer geopenbaard als de God van de exodus. Denk maar voor wat “onze” heilsgeschiedenis betreft aan de Reformatie, de Afscheiding en de Vrijmaking. Al deze heilsfeiten, ja heel de kerkgeschiedenis, zijn evenzovele bewijzen dat onze God is en blijft de God van de Exodus, die Zijn volk niet laat omkomen onder de slavernij van Egypte en Babel. En dat alles om Christus’ wil, die in “Egypte” is geweest toen Hij gehangen werd aan het kruis op Golgotha en die zo onze gerechtigheid voor God is geworden. Laat ons dan uit liefde tot deze Christus de geschiedenis van de Kerk kennen, opdat wij de Heere daarin zien in Zijn reddende gerechtigheid en opdat ook wij vandaag weten bij welke God wij hebben te zweren. En denk daarbij niet, dat wij vandaag kunnen teren op de strijd van onze voorouders. Wij moeten zelf de strijd willen voeren. Alleen dan leren wij ook uit te zien naar de dag van Christus’ komst, waarop de Kerk door de laatste reformatie, de laatste exodus heen zal worden binnengeleid in de nieuwe schepping, om een waarlijk hervormde Kerk te zijn, gereformeerd in de volle zin van het woord.